Death in the Port Jackson Hotel é un retrato filmado da artista australiana Vali Myers. O director, o recoñecido fotógrafo Ed van der Elsken, coñeceuna no París de postguerra e realizoulle unha serie de fotografías que se publicaron no libro A love affair in Saint-Germain-deas-Prés (Love on the Left Bank). 18 anos despois, Vali visita ao fotógrafo na súa granxa de Edam, e este fílmaa mentres ela rememora as fotografías e fala das mortes por sobredoses, o suicidio e a súa adicción ao opio. Tamén a filma na súa cociña mentres debuxa a obra que dá título a esta película, Death in the Port Jackson Hotel, e na súa casa do val preto de Nápoles, onde Vali vive recluída co seu noivo de 19 anos.

«Por que a miña vida de merda converteuse no que é? Ninguén o sabe. Nin sequera Deus. Deus está de vacacións e está a ler porno» di unha pasaxe do Diario dos esquecidos escrito polo protagonista doutro dos documentais de Helena Třeštíková. Cunha autenticidade crúa, a realizadora rexistra o desafortunado destino de René ao longo de 20 anos, entre continuas entradas e saídas da prisión. O filme cuestiona a relación que se establece entre realizador e protagonista. Unha historia dunha forza esmagadora que vai directa onde doe.

«Trece anos atrás, cando filmei estas imaxes, pensei que a película empezaría así». Así comeza a narración de João Moreira Salles de Santiago, non só un retrato acerca de Santiago, o mordomo da familia, senón tamén unha reflexión sobre o fracaso, a memoria e o xénero documental. En 1992, o realizador filmou nove horas de película, pero abortou o proxecto na sala de edición. Ao examinar a metraxe orixinal descartada, Salles deconstrúe os mitos do cinema documental e realiza unha película que fala tanto de Santiago como de si mesmo.