Trala resolución da Conferencia de Berlín de 1885 sobre a partición de África polas potencias coloniais europeas, o exército imperial portugués procede á ocupación efectiva dos territorios do sur de Angola, conquistados en 1907 ao pobo cuamato. A través do arquivo fotográfico destinado a comprobar a ocupación, Unha Historia de África dá vida á tráxica historia do nobre cuamato Calipalula, cuxo papel foi esencial no desenvolvemento da campaña de pacificación portuguesa. Con esta película experimental, Woodberry trata de desatar a violencia que conteñen as imaxes así como de subverter o que a primeira vista sería entendido como unha mirada colonialista.

Retrato dun pai visto polos ollos da súa filla en forma de álbum de fotos. Un diario de viaxe de 1970, comezando en Xapón e polo mundo enteiro. Pai e filla intercambian pensamentos sobre as lembranzas das palabras escritas e as vellas fotografías, compartindo o desexo de traelas ao tempo presente.

As árbores sono todo. Nun asentamento preto da fronteira entre Rusia e Finlandia, unha familia mantén vivos tradicionais rituais chamánicos. Os nenos xogan no mesmo bosque onde fotos cravadas aos troncos das árbores lembran a sanguenta represión de Stalin. Política e espiritualidade atópanse nesta intuitiva montaxe de impresións poéticas: arquivo histórico, planos de natureza, escenas familiares e testemuños inquisitoriais que crean unha memoria histórica por medio da imaxinación.

Esta película é un tributo ao cineasta Humberto Mauro, considerado como o pioneiro do cinema brasileiro e latinoamericano, e realizado polo seu sobriño neto André di Mauro. Nela móstrase a vida do cineasta a través das súas películas nunha narrativa sensorial cuxo fío condutor é o son dunha entrevista súa realizada nos anos sesenta. Humberto Mauro móstranos a súa marabillosa creatividade, expoñendo as atípicas solucións técnicas ás que chegaba para poder facer as súas películas, e a loita ante os problemas inherentes a ser o primeiro en facer cinema a principios do s. XX nunha pequena cidade do interior de Brasil. A voz de Humberto Mauro penetra o filme, contando historias sobre a vida, a súa visión do cinema e os seus descubrimentos, levándonos atrás no tempo, á historia do cinema, e lembrándonos, como el mesmo di, que «o cinema é unha fervenza».

Un home deambula polas rúas de Viena, guiado polo recordo dun amigo que morreu recentemente. Os vestixios do unha vez suntuoso imperio son o escenario para a elexía cinematográfica e unha escura celebración da vida. Unha homenaxe. Unha película inspirada pola tenrura e o humor. Unha ficción espontánea, concibida como unha postal cinematográfica composta por pequenas pezas e arquivos persoais. Unha misteriosa unión de elementos opostos e a idea do «espectral» nunha película que tenta atopar unha resonancia universal nun tema tan persoal.

Nona, de 66 anos, unha atípica ama de casa, vive autoexiliada nun pobo costeiro, nun misterioso bosque onde acontecen estraños incendios que se lle atribúen ao Diaño. Cando o vento e o Pacífico parecen endemoñados, ela e os seus veciños son testemuñas dun gran incendio forestal que comeza a destruír millóns de hectáreas de bosque ao sur de Chile. O ceo énchese de fume, o pobo asústase con cada alarma de incendio e o caos parece dominar.