Tralo achado de dous animais no río emerxen lendas e recordos sobre a infancia no rural galego dos anos 60. Unha viaxe surrealista entre o pasado e o presente a través das vivencias da nai da directora.

Os procesos de transformación vividos polas persoas no marco dun ritual constitúen un mundo especial pouco tratado visualmente. Esta película acompaña aos empalaos de Valverde de la Vera ao longo do proceso íntimo de preparación como penitentes, no que afloran emocións, tenruras e valores, así como unha solidariedade colectiva necesaria para que os empalaos leven a cabo as súas promesas.

Aitor naceu cun glaucoma conxénito que fixo que perdera a visión do seu ollo dereito con tan só catorce anos. Aínda que os médicos recomendaron que non volvese a facer surf, decidiu non seguir os seus consellos e perdeu a vista nun fatídico accidente mentres o practicaba. Tiña 39 anos. Hoxe, 5 anos despois do accidente, Aitor quere demostrar que as persoas con discapacidades poden enfrontarse a calquera reto que se propoñan, pero para iso terá que prepararse física e mentalmente. Sobre todo terá que vencer as dúbidas e os medos por volver a revivir o accidente que o deixou cego.

Un campo de minas e o segundo muro militar máis grande do mundo separan a Sidahmed, Zaara e Taher da súa patria, que só coñecen a través das historias que lles contan os seus pais. Eles pertencen ao pobo saharauí, unha das comunidades máis esquecidas do mundo, abandonados nun campamento de refuxiados no medio do deserto. Os mozos protagonistas pasan os seus días amañando coches, loitando por un cambio político que nunca chega e soñando cun futuro que probablemente non sucederá. Con todas as expectativas, enerxías e ilusións da xuventude, soñan con elevarse sobre as fronteiras físicas que os arrodean.

Os ecos dunha illa perduran no espazo e na memoria. As voces resoan vivas. Un momento e un lugar, os vivos son sombras que transitan entre a paisaxe descolorida da enseada. A historia pousa no presente. A historia proxecta o seu lamento. Tres trobadoras. Un aparello que atrapa a voz. Unha pintora que trae de volta a cor. «Son illas afortunadas, son terras sen ter lugar. Onde o rei mora esperando. Mais se imos espertando, cala a voz e hai só mar».

Soños, vivencias e memorias futuras dunha nena de catro anos que o seu pai gardara ata este intre no seu teléfono móbil.

Marcelo Ndong, un artista africano sexaxenario formado en España, e que agora rexenta unha pequena gardaría en Malabo (Guinea Ecuatorial), recibe unha inesperada proposta: montar unha obra de teatro que relate a súa propia vida. Marcelo creará en Malabo unha obra de teatro que será representada en Santiago de Compostela. Unha viaxe persoal e creativa que nos conducirá desde a Guinea postcolonial e a España franquista, até a actualidade de ambos os dous países, a través do seu incrible periplo vital como mimo, músico, actor, circense, pero sobre todo como migrante.

Unhas árbores, uns animais, luces, cores, espazos… Unha navegación sensorial polas aldeas de San Sadurniño, onde ver é reter-percibir, onde o ollo non está contaminado e goza a través da aventura da percepción. Parafraseando a Stan Brakhage: «Cantas cores hai nun campo de herba para o bebé, que gatea ignorante do ‘verde’? Cantos arcos da vella pode crear a luz para o ollo non educado? Canto consciente das variacións nas ondas de calor pode ser ese ollo?»

No verán de 2017, unha serie de brutais asasinatos policiais de mozos afroamericanos provocan unha grande conmoción en todo o país. Unha comunidade negra en América do Sur trata de facer fronte aos efectos persistentes do pasado e saír adiante nun país que non está do seu lado. Mentres, os Black Panthers preparan unha protesta a gran escala contra a brutalidade policial. Unha meditación abrasadora sobre a cuestión racial en América.