Alberto García-Alix. La línea de sombra é o retrato dun dos autores máis importantes do panorama fotográfico internacional e referente de toda unha xeración. A película é testemuña directa das luces e sombras que o artista tivo que atravesar para atopar o seu camiño. Narrada dende a intimidade do seu estudio, amosa unha viaxe entre presente e pasado, un diálogo entre a súa vida e a súa obra.

De que xeito funciona a memoria ao lembrar experiencias? A fabulación, o erro, a proxección do que non existe tal como na realidade. Un obxecto sempre supón un suxeito implícito. Deste xeito, este proxecto céntrase na imaxe e na súa correlación coa cousa, pero tamén apela á existencia, a un eu que a experimentou e a lembra. En definitiva, é unha reflexión sobre a identidade a través de momentos pasados fragmentarios.

Nas creencias populares, uns foron demos,
outros espíritos intermedios, nin bos, nin ruís.
Como son espíritos dos elementos,
dos montes, das fontes,
os xenios domésticos,
as razas míticas.

Para a sociedade tradicional, esencialmente rural, o lóstregro é un dos peores males; por iso, atribúeselle ao Maligno e asóciase co demo.

Mística e natureza. Un fenómeno que cabalga entre mito e realidade. O abstracto, o intanxible, o incomprensible. O que xa é previamente e somos incapaces de definir por alusivo. Existe ou non existe?

Retrato do pintor pontevedrés Manuel Moldes e os traballos que realiza na preparación dunha retrospectiva sobre a súa obra.

O océano Atlántico, o río Amazonas, o río Ucayali, o río Abujao. Un barco de colectores, unha barcaza, unha canoa. Unha viaxe buscando o rastro que deixaron migrantes europeos no seu paso polo Amazonas.

En 1980, Julio Vilches chegou á Illa de Sálvora para traballar como fareiro, un oficio que continuaría desenvolvendo durante 37 anos, ata a recente automatización do faro. Acompañan o relato oral imaxes amateur da illa e o faro filmadas en super8, un soporte de cinema analóxico que comparte co tema dos faros un aire anacrónico.

Facer unha película é querer domar o salvaxe, capturalo. Este nos atrae e estimula: un mundo salvaxe, unha vida salvaxe, un amor salvaxe… Esta película é un retrato de seres indomables.

Retornando ás súas raíces, Ana Domínguez introdúcese nunha viaxe que vai do persoal ao ancestral a través dos ciclos da vida e das estacións: os viñedos, a vendima e o viño. Os ritos, os ritmos da natureza e as tradicións en perigo de extinción, a través das paisaxes e de quen as habitan, debuxan esta mirada na que etnografía e emoción fúndense nunha revelación das correntes pagás e míticas das bacanais que son as festas populares, explosións de fertilidade e de vida.

O home e o mar son descoñecidos o un para o outro. Do mesmo xeito que o mar agocha tesouros ocultos, o home tamén garda os seus, os seus segredos. O home e o mar loitan contra o tempo, loitan contra a súa extinción, contra a fin de si mesmos. Pero tamén se respectan por igual.

Alba ten doce anos e desexa descubrir o descoñecido, o misterioso e o fascinante da morte. Co seu mellor amigo Samuel entran en casas abandonadas, percorren pobos destruídos e adéntranse no interior dunhas montañas que agochan outro mundo paralelo. Unha viaxe que parte da inocencia para atopar o misterio da loita entre a vida e a morte.