21-87 é unha sucesión abstracta de imaxes sen relación, da multitude nas rúas, aludindo a unha sociedade dominada polas máquinas. Dise que influenciou a George Lucas en Star Wars, así como na creación do concepto da «Forza».

O filme mostra unha serie de estampas da vida no barrio traballador de Saint-Henri (Montreal), durante o primeiro día de escola. Desde o amencer á medianoite, vemos ás nais consentindo aos seus fillos, a inactividade forzosa dun pai, aos adolescentes facendo o parvo, aos mozos amantes coqueteando. O día a día ao natural.

Compilada a partir de anacos de noticiarios antigos, Lipsett chama a este filme unha cápsula do tempo, pero a súa montaxe convérteo nunha peza explosiva. Nel vemos centos de imaxes que algunha vez xeraron titulares e que agora, reorganizadas deste xeito, resultan ironicamente grotescas.

La Lutte propón unha incursión no mundo da loita profesional en Montreal. Os combates, simulados e espectaculares, teñen lugar no foro, pero tamén fóra de escena, onde se practica esta arte guerreira. As cámaras atentas aos máis mínimos detalles, captan aos loitadores bos e aos malvados, mentres se dan de puñadas, golpéanse, roxen e xesticulan, rivalizando en enxeño para o xúbilo do público.

Esta curtametraxe rexistra o ritual de celebración dunha competición de raquetas de neve en Sherbrooke (Quebec), a finais dos anos cincuenta. Considerada como a precursora do nacemento do cinema directo, Les Raquetteurs marca o comezo dun novo xeito de abordar a realidade no cinema documental e anticipa o estilo inequívoco da recentemente formada unidade francesa do National Film Board de Canadá.

Dedicado a «todas as vítimas da intolerancia», esta película retrata o nacemento do skateboarding en Montreal. Unha nova actividade reprobada por adultos e policías e que daba aos máis novos unha excitante sensación de velocidade e de liberdade. Rouli-Roulant, a primeira película feita sobre este deporte, capta a euforia de mozos e mozas pasándoo en grande mentres rodan costa abaixo sen freos.

A primeira película de Arthur Lipsett é unha mestura vangardista de fotografía e son. Está feita con ducias de imaxes aparentemente familiares, con fragmentos de conversacións ouvidas ao pasar, e de cando en vez unha voz que di: «Moi bonito, moi bonito»

Esta maxistral curtametraxe é unha alegoría da América moderna, durante a crise dos mísiles en Cuba. A montaxe poética suxire tanto a aversión como a fascinación que evoca esta especie de «Eldorado», un lugar que é á vez asilo para anciáns e ideal de progreso americano.